The National: melancholisch, humoristisch en vooral erg goed.

26 oktober speelde The National in Afas Live, voor de tweede avond op rij. Mooi, dat een band die vaak wordt beschreven als “depressieve muziek voor pretentieuze witte mensen” (niet in de laatste plaats door mijzelf) zo’n groot publiek weet te binden. Dit is mijn verslag van dit prachtige concert. Punten en sterren voor een concert vind ik flauwekul, dit was gewoon goed. Hieronder lees je waarom.

De aftrap en Sleep Well Beast

Er wordt afgetrapt met City Middle, wat voor het laatst in 2014 gespeeld werd. Daarmee zit de melancholie er gelijk lekker in. Vervolgens wordt vooral geïllustreerd hoe goed het nieuwe album Sleep Well Beast is. Nummers als I”ll Still Destroy You en Born to Beg onderscheiden zich door hun unieke zangmelodie, terwijl tijdens Walk it Back de heerlijk diepe bariton van Matt Berninger door de zaal galmt. Op een goede manier welteverstaan.  Het geluid is hier namelijk uitstekend.

Lichtzinnig en melancholisch tegelijk

Bij een band als The National is het natuurlijk makkelijk te vervallen in treurnis, de band kanaliseert deze natuurlijk als geen ander. Ik heb zelf al uitgelegd waarom ik niet van vrolijke muziek houd. Daarnaast heeft ook Matt Berninger al eens aangegeven dat hij juist op de been blijft door het schrijven van verdrietige nummers.  Tegelijk geeft hij het geheel toch iets lichts met zijn droogkomische opmerkingen. Na het nummer Born to Beg stelt hij dat Aaron Dessner het graag licht wilde houden, vandaar dat het heerlijk droevige I Need My Girl nu op de setlist staat.

Tegelijk geeft de band gas met Turtleneck, Bloodbuzz Ohio en het nog steeds bijzonder sterke Fake Empire.  Het grotendeels witte en pretentieuze publiek ziet met genoegen toe hoe Matt Berninger zich een aantal keer in het publiek begeeft.

 De Toegift

In de toegift is er aandacht voor het bijzondere feit dat The Ramones en Donald Trump uit dezelfde buurt komen. Zo horen we de anekdote dat Trump er ooit met het meisje van Johnny Ramone vandoor ging. Dat kan natuurlijk maar de inleiding zijn voor 1 nummer: The KKK Took My Baby Away van The Ramones.

Afgesloten wordt er met Terrible Love. Thuis mag Sleep Well Beast weer op repeat. En terecht.