Je kon er ook afgelopen week nauwelijks omheen: grensoverschrijdend gedrag. Ditmaal bij Studio Sport. Na wat er allemaal gebeurd was bij DWDD stelde de NOS een onderzoek in, waarna bijna 100 (!) meldingen binnenkwamen. Aanvankelijk had de redactie aangegeven “op termijn plaats te willen maken“, een tamelijk slap statement dat, voorspelbaar genoeg, inmiddels ingehaald is door de werkelijkheid.
Nu is het meeste hierover wel gezegd. Dat Jack van Gelder een misogyne racist is, zal niemand die ooit 1 minuut op Twitter doorgebracht heeft verbazen. Dat Tom Egbers zich zo misdroeg verbaasde me persoonlijk iets meer, maar blijkbaar was dit bij de redactie in 2010 al bekend.
Hier komen we bij het echte probleem. Naast vele anonieme bronnen was Aïcha Marghadi dapper genoeg haar verhaal op persoonlijke titel te doen bij de Volkskrant. Haar verhaal over haar ervaringen hier is tamelijk onthutsend (al kan ik me voorstellen dat vrouwen een stuk minder verbaasd zijn). Zij vertelt onder meer dat zij, na nota bene gescout te zijn door de NOS zelf, Tom Egbers als mentor wilde. Vervolgens gaf hoofdredacteur Maarten Nooter aan dat dit niet verstandig was: Tom kon namelijk niet goed met mooie vrouwen omgaan. Nu weet ik niet wat absurder is: deze uitspraak zelf, of dat hij dus dateert van 2010. Dit is uiteindelijk de kern van veel van dit soort zaken: mensen die zich niet onaantastbaar wanen, maar onaantastbaar gemaakt zijn. Jaren lang. Tom Egbers mocht zich vorige week nog door de hoogtepunten van de Eredivisiezondag heen hakkelen. Hoe het verdergaat zal de toekomst uitwijzen, maar kijk naar Marc Overmars, die verontrustend kort op een nieuwe kans heeft hoeven wachten. Inmiddels gaat het nauwelijks meer over zijn wangedrag, ik durf absoluut niet uit te sluiten dat hij na een “afkoelperiode” elders gewoon weer bij Ajax binnenstapt.
Ambitie
En dan de grootste dooddoener: dat dit nu eenmaal omgevingen zijn waar zulke ambitieuze mensen rondlopen. Dit is waar Marghadi voor gewaarschuwd werd toen ze haar entree gemaakt had. Een van het meest woestmakende elementen uit haar verhaal is wel dat hoofdredacteur Nooter liet blijken dondersgoed te weten hoe iedereen die geen witte man van 40+ was het moeilijk zou krijgen. Toch deed hij niks tegen het feit dat ze buitengesloten werd, vanaf het begin. Gedrag werd vergoeilijkt met het idee dat iedereen zo “ambitieus zou zijn”, terwijl ook in het artikel van de Volksrant benoemd werd dat het bij NOS Sport was “alsof de tijd had stilgestaan”, met veel mensen die er al meer dan 20 jaar zaten. Nu wil ik niet beweren dat lang op dezelfde plek werken betekent dat je geen ambitie hebt: door lang op dezelfde plek te blijven kun je veel veranderen. Je kunt een door mannen gedomineerde, tamelijk giftige cultuur transformeren tot een omgeving waar mensen uit alle geledingen van de samenleving zich thuis voelen, zodat je een uiteindelijk tot een betere werkomgeving, met bijbehorend eindproduct komt. Ik ben me ervan bewust dat dit absoluut niet makkelijk is. Cultuurverandering kost tijd. En hele ambitieuze mensen, maar die waren daar genoeg, toch?